Ik ga op vakantie en heb bij mij….

Heb bij mij….m’n burn-out.

Wel of niet?

Het is volle bak vakantietijd. Vele van ons zijn op vakantie (geweest) of gaan binnenkort nog.

Wij dit jaar ook. Vorig jaar ging het echt niet. Ik zag het destijds niet zitten om wat voor soort vakantie dan ook te gaan ‘vieren’. Een jaar verder zit ik iets beter in mijn vel en is er een vakantie geboekt naar Frankrijk. Een flinke overwinning voor mijzelf. Eentje om trots op te zijn….en dat ben ik ook. Alleen 10 dagen voordat wij zouden gaan gebeurde er iets…. ik schoot met mijn rechtervoet van een stoeprandje af en dat zorgde ervoor dat mijn enkel omzwikte en mijn enkelband een stukje kuitbeen afbrak…. Dat ging even goed ‘los’ in mijn grijze massa en niet in positieve zin. “Sukkel, eikel, lomperd, dat heb jij weer. Klotezooi. Maar zoals ik al zei was dit maar even. En daar ben ik ook trots op. Door de vele ontwikkelingen het afgelopen (anderhalf) jaar ( schematherapie, individuele therapie, rust, mindfulnesstraining) kreeg ik het redelijk snel rustiger in mijn grijze prut. Hoera! voor de therapie e.d. en vooral voor mijzelf.

Gelukkig kon de vakantie nog een week opgeschoven worden en kon ik met behulp van een brace en stevige schoenen autorijden. En zo konden wij toch nog naar Frankrijk vertrekken. Gelukkig! Want niet alleen voor mijzelf is dit een test, ik gun mijn vriendin en zoon deze vakantie ook heel erg. Zij hebben nogal wat te verduren gehad met mij en nog regelmatig. In mijn ogen verdienen zij deze vakantie veel meer dan ik.

Op tijd rust

Normaal was ik altijd van zo snel als mogelijk op de vakantiebestemming aankomen en rustig aan doen, doen we daar wel. Niet deze reis…..Er was een goede en duidelijke afspraak gemaakt met mijzelf en de rest om op het gemak te doen. Rust nemen wanneer ik dat nodig zou hebben en niet alleen om te tanken. En dat is helemaal gelukt. Geen gehaast. Geen gejakker. Dat bleek ook uit het feit dat ik ongeveer 200 kilometer voor onze eindbestemming een parking opreed en daar geslapen heb. Anderhalf uur lang. Een unicum. Dat heb ik nog nooit gedaan als we op vakantie gingen. Weer geluisterd naar mijn lichaam en geest.

Aangekomen

Bij aankomst een mooie plaats uitgezocht en de caravan neergezet. Tussendoor rust (en slaap) en vooral water (met een smaakje) drinken het was 30 graden en een beetje. ’s Avonds heerlijk voor de caravan gezeten en op tijd naar bed. Ik was heel moe en had wat hoofdpijn door de toch wel intensieve dag. Ik denk dat ik eigenlijk net over het randje ben gegaan maar niet te ver. Onze eerste week is prima verlopen. Op 1 klein voorval na…. Zaterdag liepen wij in een hele grote supermarkt en daar was het erg druk. En met druk bedoel ik ook druk! Het leek wel of heel de Vendee er binnen liep. Ik had wat fruit gepakt en wilde terug naar onze winkelwagen lopen….maar die stond een eind verderop inmiddels. En toen brak het zweet mij uit, ik werd duizelig, raakte wat in paniek en zag al die mensen op mij af komen. Door ademhaling en concentratie kon ik mijzelf weer rustig krijgen en gelukkig zag ik onze winkelwagen in de verte staan zodat ik een punt had waar ik mij op kon richten. Teruggekomen bij de kar heb ik m’n vriendin vast gepakt en kon ik voorkomen dat ik helemaal in een paniekaanval schoot…..op het nippertje. Gelukkig zakte het helemaal weg. Schouderklopje voor mijzelf.

Niet te snel te veel

Op vakantie met een burn-out (en in mijn geval ook een depressie) kan prima. Mits je jezelf in acht blijft nemen. Dit geldt natuurlijk niet voor iedereen. Ieder persoon is verschillend en iedere burn-out ook. Als je net jouw burn-out geaccepteerd hebt is het in mijn ogen niet verstandig om teveel van jezelf te vragen in de vorm van een (verre) vakantie. In deze fase is het vooral belangrijk dat je rust hebt en neemt of kunt nemen. Laat je door niemand vertellen wat goed voor jou zou zijn….JIJ voelt zelf het beste wat wel of niet kan. Behalve de (wijze) raad van je directe naasten. Zij zien jou met een andere bril en kunnen fungeren als een soort Japie Krekel (je weet wel het geweten van Pinokkio).