Blue Monday 21 januari 2019 is de dag dat het Depressiegala plaatsvond. Deze keer vond het plaats in het schitterende Tuschinksi-Theater in Amsterdam.
Doordat de twee ambassadeurs van Samen Sterk Zonder Stigma (SSZS) ziek waren was ik er ook (samen met Anne) aanwezig als ambassadeur. Altijd leuk om te doen bij dit soort activiteiten. Een aantal mooie, interessante en leuke gesprekken gehad met een diversiteit aan mensen. Marelle was er ook bij en dat kwam supermooi uit. Zij kan als geen ander vertellen hoe het is om met en naast iemand te leven met depressies. Wij kennen elkaar al bijna 30 jaar en wonen er 27 van samen :). Je kan wel zeggen dat ze al het een en ander met mij heeft meegemaakt…..
De avond was er 1 met een (harde)lach en een traan. Net als het leven is of hoort te/kan zijn. Onderaan dit bericht vind je nog een aantal links naar belangrijke organisaties die betrokken zijn bij en rondom stigma’s en psychische aandoeningen in het algemeen. Het kan zijn dat je na het lezen behoefte hebt om te praten met iemand neem dan asjeasje….asjeblieft contact op met www.113.nl en/of bel 0900-0113. Dit nummer kun je ook bellen als je denkt dat iemand met suïcidale gedachten rondloopt.
Het gala
Er was een gevarieerd en vol programma samengesteld. De avond was daardoor ook wat later klaar dan op het programma stond maar wij vonden het van de eerste minuut tot de laatste zeer de moeite waard. De avond begon met een opening door Esther van Fenema en Bram Bakker, beide psychiater en mede-organisatoren van het gala. Tijdens deze opening werd gevraagd om 1 minuut stilte voor diegene die er niet bij konden zijn omdat zij de strijd met hun depressie (of andere psychische aandoening) verloren hebben. En stil was het……….
Er waren deze avond zoveel interessante artiesten, sprekers en/of entertainers dat ik niet iedereen aan bod kan laten komen want dan wordt het wel een erg lang verhaal. Dus ik pak er een paar -voor mij/ons- hoogtepunten uit. Wil je heel de avond terugzien? Dat kan…onderaan staan de opnames van deze avond (bron: Depressiegala).
Hierna de echte opening met Staatssecretaris van VWS Paul Blokhuis op het podium. Hij sprak mooie woorden over hoe hij, in zijn rol van staatssecretaris, zijn ontzettende best blijft doen om de GGZ zo humaan mogelijk te (gaan) maken. Door zijn toespraak kon er een mooie bruggetje gemaakt worden naar dsmmeisjes. Vers van de pers boden zij met veel (terechte) trots het allereerste exemplaar van hun boek “Het mens achter de labels” aan. 
Een van de dsmmeisjes, Shawney, was zo dapper om op het podium haar eigen stukje uit ‘De mens achter de labels’ voor te lezen. En deed dit zeer overtuigend.
Marijke Groot (je zou haar kunnen kennen van haar heerlijke en eerlijke tweets, maar ook van het programma Sophie in de mentale kreukels) sprak op deze avond over hoe haar leven in elkaar steekt op dit moment en dat is, zoals zij zelfs zegt: “kut”. Ze las ook nog een aantal passages uit haar eigen bundel, ‘Het was niet alleen maar leuk tijdens mijn depressie’ voor. Wat ze op haar eigen mooie manier met veel gevoel voor humor deed.
Als laatste voor de pauze was het de beurt aan Laura van Kaam. Zij is onder andere bekend als een van de winnaressen van ‘The Voice Kids’ maar heeft ook op tweede Depressiegala opgetreden. Wat een stem, wat een optreden. Zo puur, zo uit het hart. Krijg er nog kippenvel van als ik er aan denk en het terug hoor.
Voor de pauze waren verder nog op het podium te vinden: social media influencer Sophie Ousri met een zeer dapper, aangrijpend en persoonlijk verhaal, cabaretier en acteur Pepijn Schoneveld, schrijfster Rianne Meijer.
Beginnend cabaretier Fimme Bakker (inderdaad, de zoon van….),psychiater en onderzoeker Christiaan Vinkers en Cornelie Egelie-Sprenger (auteur van ‘Pillendoos’)was er op het laatst nog tussengevoegd om kort nog wat te vertellen waren na de pauze nog te horen en te zien naast:
Columnist en schrijfster Roos Schlikker vertelde het een en ander over haar moeder, die bipolair was. Het was de bedoeling dat het boek ‘Moeder van glas’ door Roos en haar moeder geschreven zou worden maar het lot bepaalde anders. Haar moeder overleed en Roos heeft het boek alleen (af)geschreven.
Muzikant, journalist en schrijver Aafke Romeijn was de voorlaatste gast. Aafke is een stoere vrouw die geen blad voor haar mond neemt als het over openhartigheid rondom haar eigen depressies gaat. En terecht! Een prachtige stem die twee mooie liedjes liet horen en zichzelf begeleidde op een vleugel. Weer kippenvel…..
Don’t give up
‘Cause you have friends
Don’t give up
You’re not beaten yet
Don’t give up
I know you can make it good
Als laatste was Mathilde Santing aan de beurt. Helaas wilde zij niet dat er opnamen gemaakt werden van haar optreden. Erg jammer want het was een mooi verhaal wat ze vertelde tussen de songs door. En toen ze samen met haar gitarist ‘Don’t give up’ (origineel van Peter Gabriël samen met Kate Bush) aan het zingen was, hield ik het niet meer droog. Hoewel de boodschap van het nummer is om niet op te geven, kan ik (uit eigen ervaring) heel goed begrijpen dat je op het punt staat om dat wel te doen……
De opname van het eerste deel;
Opname van het tweede gedeelte (na de pauze);
Alle filmmateriaal is afkomstig van Depressiegala
