Op 10 oktober 2019 is de allereerste collectieve social media challenge van Nederland gelanceerd. Met als doel mentale gezondheid in Nederland bespreekbaar te maken. Wist je dat #IkbenOpen is geïnspireerd op de Engelse versie #iamwhole?
In 2016 is YMCA Engeland gestart met hetzelfde doel: mentale gezondheid bespreekbaar maken. Nu ruim 4 jaar later is #iamwhole uitgegroeid tot een landelijk platform met o.a. Ed Sheeren als ambassadeur!
Naar aanleiding van het delen van mijn foto’s kreeg ik een mooie open reactie via Instagram van een bekende:
‘Deel de cirkel, een goed initiatief maar hoe open kan je zijn?
Hoe is jou ervaring daarmee? Ik merk dat maar een enkeling begrip heeft en open staat om werkelijk te luisteren. Zo ben ik grotendeels gestopt met open staan over mijn depressieve periode. Maar ik zal altijd open staan hier iets over te vertellen want het scheelde weinig of ik was er niet meer. Het blijft helaas een taboe. En nu de donkere periode van het jaar aanbreekt zijn er meer problemen op dit gebied onder de mensen die er gevoelig voor zijn. Ik had daar voorheen geen last van, ik hield van de komende donkere periode van het jaar, nu niet meer na mijn depressie.’
Hieronder mijn antwoord op dit bericht. Natuurlijk….een kort antwoord ligt dan niet in mijn aard dus heb er gelijk maar een nieuwe blog van gemaakt 😉
Het gaat redelijk met mij, dank je. Het is en blijft zowat iedere dag afwachten hoe het gaat. Het kan, vooral lichamelijk, op een dag zelf heel verschillend zijn. Het blijft iedere dag een strijd om mijzelf in acht te nemen en niet (te ver) over grenzen heen te gaan.
Hoe open kun je zijn?
Ik denk dat dit voor iedereen verschillend is en wellicht ook nog per situatie verschilt. Mijn ervaring tot nu toe zijn overwegend positief. Een enkeling heeft zich wel een negatief uitgelaten of wilde zich bemoeien over hoe in mijn gevoelens deelde en dan ging het met name over de ‘negatieve, en/of ‘donkere’ opmerkingen. En dat mag natuurlijk en was blij dat ze dat gewoon tegen mij vertelden. Ik heb geprobeerd het uit te leggen en op een enkeling na was er meer begrip daarna. Maar de echte ‘zeikerds’ hoor of zie niet over het algemeen. Die doen het achter je rug om of ergens anoniem, simpel… daar kan ik niets mee.
Ik blijf zeker ook open over mijn kwetsbaarheden. Ik ben wel selectiever geworden in het hoe, wat en waar. Inmiddels weet ik wel dat het bij een aantal mensen niet uitmaakt wat je zegt dus houd ik me op de vlakte. En het ligt ook aan het moment…hoe ik mijzelf voel.
Koester vooral die enkeling die wel een luisterend oor heeft en begrip toont ;). Net als jij had ik eigenlijk ook weinig ‘last’ van de donkere dagen (misschien wel omdat ik altijd doorging en vaak verdoofd rond liep) maar ik merk de laatste paar jaar dat ik liever richting lente/zomer ga, qua seizoenen. Kerstperiode vond ik altijd heel prettig…maar merkte vorig jaar dat ik er tegenop zag (december en januari).
Ja en dan het taboe…
heel langzaamaan is er verandering gaande en zichtbaar. Bij ‘patiënten’, bij hulpverleners en in de maatschappij. Maar dat is nog een lange weg dat je gewoon op iedere verjaardag kan vertellen dat je ziek bent, dat bv je een depressie hebt.
In tegenstelling tot de ‘gebroken been’ metafoor of diabetisch. En daar blijft voorlopig nog een taak liggen voor ons, als ervaringsdeskundigen, om die barstjes die er (al) zijn groter te maken en op een gegeven ogenblik tot algemene maatschappelijke acceptatie te komen. Maar nogmaals dat is voor een ieder verschillend. De een kan dit wel of makkelijker dan de ander. En degene voor wie dit niet weggelegd is…. schaam je er vooral niet voor. Door er (nog) te zijn heb je al laten zien hoe sterk je bent. 💪
Wil je meer weten over #ikbenopen? Kijk dan vooral de film hieronder en voor meer informatie op de website www.ikbenopen.nu. Ook op facebook