“Luister nou! Hallo! Joehoe!” Stemmetjes in m’n hoofd….Ja inderdaad luister Roland! Naar je lichaam. Maar ja, als je in sommige gevallen A zegt, hoort daar ook B bij. En dat is vandaag allemaal net gelukt. De tijd tot 15:00 uur volgemaakt.
‘Waar de hel gaat dit over’ kun je denken….Logisch zou ik ook hebben. Hiervoor even een paar stappen terug in de tijd. Terwijl ik dit opschrijf realiseer ik mij dat het inderdaad relatief lang geleden is dat ik een blog geschreven heb voor Puntkommaarop. De laatste was op 10 maart van dit jaar. Een goed teken eigenlijk wel en toch weer niet helemaal (hoor ik dat ene stemmetje in mijn hoofd zeggen). Wel is er regelmatig het een en ander via de Facebookpagina rondgedeeld over actuele en/of relevante zaken.
De reden dat het ‘lang’ geleden is dat ik een Puntkommaarop blog geschreven heb is dat er nogal veel voorbij gekomen is de laatste maanden. Paar mindere zaken maar juist heel veel leuke en positieve zaken.
Oktober 2018 ben ik (tijdelijk) 80-100% afgekeurd en aangewezen op de WIA. Gelukkig….want werken zat er destijds nog niet echt in. Ik kreeg tijd om nog verder op te knappen. Door een gelukkige loop van omstandigheden kwam er een kans voorbij die ik, gezien de invulling ervan, aangegrepen heb. En zo is gekomen dat ik sinds april bij ons in het dorp een winkel(tje) geopend heb. (Dit is een hele verkorte weergave 😉 ).Een winkel met de naam ‘Wegwijs Lokaal’ en met (Zeeuwse) streekproducten met zoveel mogelijk biologisch en/of ambachtelijk van aard. Met daarnaast de functie van toeristisch informatiepunt (1 van de drie officiële punten in de gemeente). Dit allemaal mede mogelijk gemaakt door en in samenwerking met het UWV en de gemeente. Het voordeel was/is dat ik mijn eigen openingstijden kan bepalen en dat het nog geen 50 meter van ons huis vandaan is. Ik hoef niet al te vroeg op, minimale reistijd, eigen baas, ’s middags tijd om bij te komen (slapen).
Maar……er liggen gevaren op de loer….valkuilen staan open…. In het voorjaar was het Wegwijs Lokaal op drie dagen(donderdag t/m zaterdag een aantal uren) geopend, rustig aan beginnen en grenzen af tasten (lees opzoeken). Gaandeweg kwamen er (al) zaken bij, Zuster Evie (Puike Potten) namen we over, de moestuin ging van alles groeien (voor kruiden die we niet echt wilde hebben;)), Puur Tafelen had aandacht nodig, een lokaal (mee) te organiseren evenement,Inmiddels in de zomer 6 dagen opengegaan, een fair, de jaarlijkse dorpsbraderie, nog een fair en zo nog een aantal ‘kleine’ dingen. Vanaf februari tot mei een basistraining ‘ervaringsdeskundige’ bij het GGZWNB gevolgd, ondertussen een gastheerschapstraining erbij….Gelukkig kwam mijn coach (van het UWV) op het geniale idee om iemand te zoeken om mij te ondersteunen/ontlasten voor een aantal uren per week. Geniaal! idee van hem. Dus gelukkig kan ik een beroep doen op iemand voor ongeveer negen uur per week (3 keer per week) die in de winkel komt helpen. Zo kan ik op die momenten andere zaken doen die aandacht nodig hebben of gewoon een middag of ochtend thuis zijn. En wat is dat fijn. En wat is het zo superleuk om te doen en bezig te zijn met producten en mensen. Het geeft mij keer op keer een lekker gevoel als klanten tevreden de deur weer uit gaan. Of het nou gaat om alleen informatie te geven, kennis over te dragen of dat ze een leuk (cadeau)pakketje meenemen…maakt mij niet uit….
En toch merk ik dat vooral mijn lijf het allemaal niet goed kan verwerken (dat is voor mij toch stiekem een minder leuk iets). De laatste weken ga ik met spierpijn (in armen en benen) naar bed en kom er met hetzelfde uit. Afgelopen week besloot op een aantal momenten mijn knie om er even mee te stoppen met als resultaat dat ik even niet meer kon staan of lopen. Af en toe merk ik dat ik een wat korter lontje heb en lig ik ’s avonds (met en/of zonder middagslaapje) weer vroeg op bed. ’s Nachts (en soms overdag) een heftig gevoel van paniek in mijn hoofd en lijf, zoals vandaag in de supermarkt.Tranen in mijn ogen, druk op m’n borst, ademhaling op hol…maar door even een rustig plekje op te (kunnen) zoeken en mijn ademhaling terug te halen redde ik het net.
En het ergste is….ik weet het ook allemaal, ik (h)erken het ook en handel er zoveel mogelijk naar. Met hulp van mijn gezin en bekenden in mijn omgeving. Vanaf september zijn er weer andere openingstijden voor de winkel dan heb ik de mogelijkheid om de tijd weer meer echt voor mijzelf in te richten en dan bedoel ik met rust…..maar dat zal nog lastig zijn/worden, ken mijzelf al langer dan vandaag…….