Ontspullen. Leuk woord, snel geschreven maar in de praktijk uitvoeren is een uitdaging. Kledingkasten uitgezocht, duizenden losse foto’s doorgespit, Mappen met allerlei paperassen zoals oude, heel oude administraties, (boeken)kasten uitgezocht en inmiddels al veel weggegeven, verkocht of naar het Leger des Heils of de stort gebracht.
En nog…..blijft er nog veel over. Nou hebben we nog geen echte haast maar blijven toch bezig om nog meer onnodige spullen te ruimen. Want het geeft ook een goed gevoel. Vooral om een aantal spullen niet weer een keer in je handen te krijgen, vaak nadat ze een lange periode ‘ergens’ lagen of voor de zoveelste keer verhuisd zijn in huis en eigenlijk nog steeds in de weg liggen. En er blijven vast nu nog dingen in huis tot aan het moment dat het zover is dat we gaan verhuizen, want daar hebben we tot nu alle geloof in
Sinds kort zijn wij officieel toegetreden tot de vereniging Het Oererf. Ik noemde dit heerlijke initiatief al in een eerder blog. Het Oererf is al 7 jaar bezig om een voet aan de grond te krijgen in of rondom Bergen op Zoom om met maximaal acht huishoudens een ecologische woongemeenschap op te zetten. In die afgelopen zeven jaar zijn er huishoudens* bijgekomen en afgehaakt. Twee huishoudens zijn er vanaf het begin al bij. Op het moment van schrijven staat de teller, met onszelf er nu bij, op vijf huishoudens en het zit er aan te komen dat er binnen afzienbare tijd een zesde bijkomt.
“Een warm bad”.
Zoals ik al in een eerder blog schreef zijn wij sinds een aantal jaar flink aan het prakkidenken om anders te gaan wonen. In de gemeente Tholen komt af en toe een mooi object voorbij wat alle potentie heeft om zoiets als het Oererf te realiseren. Een mooi perceel met een (oudere) woning, schuur en soms een aantal andere bijgebouwen. Ik heb naar twee van deze objecten geïnformeerd en bij de ene zouden er misschien wel mogelijkheden kunnen zijn en bij de andere was de kans hierop kleiner. Je raadt het al…..regeltjes, regeltjes en nog meer regeltjes. Plus het feit dat Tholen wat andersoortige wooninitiatieven verre van voorop loopt. En als er al mogelijkheden zijn dat is dat een weg van een lange adem en heel ontzettend veel, en nog meer, geregel. En eerlijk gezegd…ik heb daar de puf en energie niet (meer) voor. Misschien als ik 25 jaar jonger was geweest…..Daarom waren én zijn wij heel blij dat we in contact zijn gekomen met mensen van het Oererf. We stappen in een rijdende trein met veel respect voor de diehards die vanaf het begin al mee bezig zijn.
Voor mijzelf is dit echt een puntkommaarop periode. Een jaar of 7-8 geleden had ik dit niet durven dromen dat wij dit (nog) zouden gaan ondernemen. Voor mij was het dag voor dag bekijken en nu durf ik al meer vooruit te kijken. Dat komt zeker ook door de groep mensen waar wij bij aansluiten. Voor mij, en ook voor Marelle, voelt het cliché gezegd, als een warm bad.
*Ik spreek bewust van huishoudens omdat de samenstelling van de diverse gezinnen divers in aantal is. Zo zijn wijzelf met twee en een ander huishouden met 5 personen.