Sinds april 2019 heb ik de mooie mogelijkheid gekregen om mijn eigen re-integratieplaats te realiseren. Mijn eigen winkel en nog wel vlak om de hoek. Een winkel (Wegwijs Lokaal) met streekproducten en in samenspraak met de gemeente een toeristisch informatiepunt.
In de loop van 2020 kwam het idee om mijn activiteiten voorzichtig uit te breiden met een beperkte vorm van horeca. Dat kwam omdat er op het Marktplein geen enkele vorm van horeca meer was, laat staan een terras. Koffie, thee, limonade en als de tijd het toeliet een versgebakken appelflap of appeltaart erbij. Ondanks de coronatijd was het een succes te noemen en smaakte naar meer.
Vol enthousiasme ben ik een goed jaar geleden begonnen om ideeën om te zetten naar plannen. Plannen om het Wegwijs Lokaal te verplaatsen naar een ander, groter pand aan hetzelfde Marktplein. Plannen om de winkel zoals deze nu is te combineren met een knusse brasserie-achtig concept. En met mooi weer een heerlijk terras om te onthaasten. Met een (vega)hapje en verfrissend drankje. En met minder mooi weer natuurlijk binnen in het Wegwijs Lokaal 2.0. Inmiddels een goed en staand ondernemersplan geschreven, over alles drie keer goed nagedacht met hulp van anderen (familie, vrienden en andere mensen die verstand van zaken hebben). Het zag er allemaal gelikt uit. Maar het lot heeft anders beslist….
Begin februari zijn de panden aan de Markt 6 en 7 bij een executieverkoop verkocht aan nieuwe eigenaren. Na een aantal telefonische gesprekken en een face-to-face gesprek met een van de nieuwe eigenaren had ik een goed gevoel over de toekomst voor het Wegwijs Lokaal 2.0. Tot dat ene telefoontje…hierin werd mij meegedeeld dat ze niet in zee wilde gaan. Poef!! Die zag ik niet aankomen. Wat nu? Wat nu met de crowdfunding (die inmiddels al opgestart was)? Wat nu verder met het Wegwijs Lokaal (2.0)?
Moet zeggen dat ik er even flink verrot van was. Was er al lange tijd mee bezig op alle vlakken en dan onverwacht dit nieuws. Een behoorlijke (mentale) duw. Na een nachtje (slecht) slapen, piekeren….kreeg ik weer grip om mijzelf en dacht ‘het zal ergens goed voor zijn’. Het zal misschien een soort van bescherming (ergens vandaan) zijn om mij/ons te behoeden.
Op dit moment ben ik (zijn wij) alles op een rijtje aan het zetten hoe nu verder. Er zijn nu nog twee realistische opties wat en hoe durf ik op dit moment niet te noemen……