Retespannend. Eerste keer aantreden als ambassadeur.

Nog geen twee weken geleden was ik aanwezig bij de introductiebijeenkomst van Samen Sterk Zonder Stigma in Amersfoort. En vandaag had ik al mijn eerste ‘optreden’ als ambassadeur voor Samen Sterk Zonder Stigma (SSZS). Retespannend kan ik jullie zeggen.

De reden waarom ik vandaag de presentatie mocht geven is een mindere…..degene die de presentatie namens SSZS in eerste instantie zou gaan doen heeft een gebroken been en moest afzeggen. Van harte beterschap vanaf deze kant. Maar voor mij een mogelijkheid om als ‘verse’ SSZS ambassadeur aan de gang te gaan.

GGZWNB

Het was een onderdeel van een workshopdag van GGZ studenten van de GGZWNB in Halsteren. Twee hele moedige dames, Corrie en Yascha, vertelde voor de eerste keer van hun leven hun verhaal. Dapper en stoer! Gezien de reacties vanuit de zaal -doodstil- maakte deze verhalen veel indruk. Ook bij mij. Bij beide verhalen moest ik een aantal keer flink slikken. Veel herkenbare dingen.

Daarna was het mijn beurt. Ik had een PowerPointpresentatie gemaakt en voor mijzelf bij iedere dia een begeleidende tekst als houvast. Ik heb het een en ander over SSZS verteld, versterkt met voorbeelden van en over stigma. Corrie en Yascha hadden goede voorbeelden van zichzelf genoemd die ik ter plaatse in het verhaal kon verwerken.

Ik ga niet heel mijn presentatie overdoen, want daar valt nog wel wat aan te verbeteren ( o jeee, oppassen Roland…valkuil in zicht- perfectionisme)…maar een voorbeeld wil ik wel noemen.

Ik had een foto van een larve op één van de eerste dia’s gezet en gezegd dat iedereen eens goed moest kijken. En dat ik er later op terug zou komen. Erg leuk al die verbaasde gezichten……

Bijna aan het eind van de presentatie kwam deze zelfde dia weer terug. Waarop ik de vraag stelde of iemand wist wat het was…of zou (kunnen) worden. Slechts een enkeling wist het goede antwoord. Waarop ik het antwoord in de vorm van een dia liet zien. Een libelle. Het moraal hierachter is natuurlijk dat iets heel anders is dan dat het op het eerste gezicht lijkt. Een voorbeeld van eerst je oordeel en/of vooroordeel laten bezinken tot je zeker weet hoe het zit. Dat is een manier om stigmatisering te voorkomen.

Toch maar mooi gedaan

Ik ben dankbaar dat ik de mogelijkheid gekregen heb om voor mijzelf weer een drempel(tje) te beslechten. Het was ook stiekem best nog een flinke groep ( ongeveer 40 personen). Dat was al weer een behoorlijke tijd geleden dat ik voor een groep gestaan had. Maar de positieve vibe vanuit de groep deed en doet nog steeds goed. Ik hoop dat de groep dit ook zo ervaren heeft. Ik kijk uit naar een volgende keer.

Wil je meer weten over Samen Sterk Zonder Stigma klik dan op het logo ==>