Burn-out en depressie en dan geen lol (kunnen) hebben….echt wel!

Stigma

Als je plezier hebt of eens een keer niet vermoeid lijkt wordt helaas nog door veel mensen snel gedacht en soms zelf uitgesproken: ‘o kijk aan. Hij lacht en heeft plezier. Dan zal hij wel beter zijn.’ Of: ‘kijk nou..het zal allemaal wel meevallen met z’n ziek zijn.’ Oftewel stigmatiserende gedachten die vaak voort komen uit onwetendheid. Vooroordelen zijn niemand vreemd, zo eerlijk moeten we wel zijn. Met onderstaand artikel wil ik laten zien dat iemand met een depressie en in mijn geval ook nog de flinke naweeën van m’n burn-out zeker wel plezier kan hebben. In mijn geval heeft het veel goed gedaan. Natuurlijk heeft het mij de week erna wat opgebroken, vooral lichamelijk. Maar geestelijk heeft het mij goed gedaan. Maar vergis je niet…..ik ben nog steeds geestelijk aan het revalideren, ook al is dat niet altijd (meer) te zien en/of te merken.

Dit artikel is ook op www.vantilborg.net gepubliceerd. Als je interesse hebt in een paar korte filmimpressies en meer foto’s klik dan <hier>

Concert at Sea

Alweer twee weken geleden…… Concert at Sea (CAS) op de Brouwersdam op 30 juni en 1 juli. Toen was het warm en dat is het nog steeds. Het was voor mij geloof ik de 6de keer dat ik aanwezig was. Samen met de 10de editie was dit de mooiste, beste, leukste, relaxte, fantastische editie van CAS!

Deze keer was ik alleen met Robin, mijn dochter. Vriendin en zoon hadden geen zin om mee te gaan. Jammer voor hen ;). Eerlijk gezegd was ik in eerste instantie ook niet van plan om te gaan. Het kaartje op zich gaat qua kosten nog maar dan komt daar nog een camping, eten en drinken bij. Uiteindelijk zijn die ‘kosten’ erg meegevallen. Natuurlijk omdat wij met tweeën waren maar vooral ook omdat ik geen alcohol meer drink. Dat scheelt zeker de helft in geld ;). Enne… niet wakker worden met een kater. Het viel mij niet altijd mee, zeker met het warme weer, om niet een paar biertjes te gaan halen. Maar ik ben trots op mijzelf dat ik het niet gedaan heb. Vooral voor mijn gezondheid en op de tweede plaats zeker ook om de portemonnee.

Kaartjes

In december 2017 moesten er al kaartjes gekocht worden en ik wist niet hoe ik er voor zou staan, een half jaar later. Maar toen ik hoorde dat Alanis Morissette er zou zijn was ik snel om. En wilde in ieder geval een kaartje hebben. Mocht het zo zijn dat ik niet in staat zou zijn om te gaan kon ik altijd nog het kaartje verkopen of alleen voor Alanis Morissette gaan. Wij waren ook behoorlijk laat met het boeken van een camping, mede ook door mijn ziekte. Maar het is toch gelukt. Op de camping waar we al meer gestaan hebben. Er was alleen geen plaats meer voor een caravan dus hebben wij een tentje meegenomen. Dat ging ook prima.

Alles viel perfect op z’n plaats. Het weer, de sfeer, de mooie en lieve mensen, de muziek, mijn rustmomenten…….dit zouden we nooit zo hebben kunnen plannen.

Zelfs zo perfect dat wij na een optreden naar de wc geweest waren en Robin voorstelde om naar het strand te gaan. En Robin haar gevoel was goed. Wij zaten nog maar amper en Bløf kwam het intieme strandpodium op. Kippenvel….het moest zo zijn.

Genieten

Nu, twee weken later zit ik nog na te genieten terwijl ik dit artikel aan het schrijven ben en de foto’s terugzie. Dit heeft mij geestelijk veel goed gedaan. Vooral het ongedwongen karakter en de muziek. Muziek was/is voor mij sowieso erg belangrijk in mijn leven.

Wat ook altijd geweldig blijft is de ‘silent disco’ Met een koptelefoon op muziek horen die iemand zonder niet hoort. Keuze uit drie kanalen dus helemaal grappig omdat je buurvrouw of buurman misschien een ander deuntje hoort dan jij.

Wij hebben niet alles (helemaal) gezien en/of gehoord maar hier een opsomming wat we aan live muziek meegemaakt hebben:

 

Vrijdag:

CØver at Sea; Erg leuk altijd. Muziek met Bløf in de hoofdrol waar ze bekende covers spelen samen met andere artiesten. Minpuntje vond ik dat ze ook de 3 J’s erbij hadden gehaald. Die Jan kan nog steeds niet zingen. Vind ik dan :).

Jacqueline Govaert; Ja….Jacqueline blijft leuk en een absoluut geen straf om naar te luisteren én kijken. Wat een heerlijke energie.

Miss Montreal; Blijft ook een energieke verschijning. Met afwisselende popmuziek en wat rustiger ballets.

Guus Meeuwis; Behoeft geen introductie. Blijft een van de beste Nederlandse mannelijke artiesten. Staat live als een huis met kalme nummers maar ook met heerlijke uit je dak muziek.

Muyayo Rif; Een stel prettig gestoorde Spanjaarden. Die een mix van allerlei soorten muziek gemengd hebben tot absolute feestmuziek. Iedereen op het veld ging dat ook helemaal los.

Sting & Shaggy; Sting is Sting en Shaggy is Shaggy. Samen een mooie muzikale combinatie. Sting op zijn eigen karakteristieke manier met gitaar achter de microfoon heerlijk herkenbaar en Shaggy springend, dansend en lopend over het podium om het publiek op te zwepen. Bekende nummers van beide artiesten kwamen er volop voorbij. Heerlijk!

The Dirty Daddies; Stel supergestoorde kerels die covers spelen op hun manier. Feestrock is wel een juiste benaming voor de muziek die ze spelen.

Zaterdag:

Van Dik Hout; Erg goed optreden. De zanger Martin Buitenhuis was erg goed bij stem. Dat heb ik ook wel eens heel anders gehoord. Dit was het beste optreden van Van Dik Hout wat ik meegemaakt heb.

Michelle David & the Gospel Sessions; Zo mooi kan Gospel zijn. Wat een heerlijke strot heeft Michelle. Ze zette met haar band de hele boel op z’n kop met haar swingende muziek.

Broederliefde; Dit was omdat Robin het persé (even) wilde zien. Wat een bagger. De deuntjes zijn wel aardig en erg opzwepend maar het geschreeuw en gebalk er tussendoor…. Van mij hoeven ze het echt niet te doen en mogen ze gewoon een vak gaan leren. Ik noem ze dan ook Broederellende.

DI-RECT; Superband. De energie spat er vanaf. Voor zanger Marcel is een lust om naar te kijken en te luisteren. Spike ging zo los dat zijn stem het aan het eind begaf en hij als een schorre kraai klonk.

Alanis Morissette; Met een stoere nieuwe look op het podium. Kort(er) haar, hippe blouse en broek aan. Heel wat anders dan de Alanis die ik jaren geleden in Ahoy gezien heb. Toen trad ze (standaard) op blote voeten op, lang haar, op een Perzisch tapijt meer hippie-achtig. Dat was in de tijd van haar doorbraakalbum (in Nederland) ‘Jagged little pill’. Alanis klonk als vanouds. Heel het optreden met kippenvel gestaan en dat was niet van de kou. <Hier kun je nog een korte video zien.>

Bløf; Klonk erg goed, zoals eigenlijk altijd. Ik vond het een beetje jammer dat het wat ‘tam’ was. Tam in de zin van geen andere artiesten erbij, met uitzonder bij het nummer ‘Zoutelande’. Zo ongeveer de zelfde setlist als vorig jaar. En geen ‘Iedereen is van de wereld’!!! Dat was erg jammer….. o ja jongens…stop asjeblieft met dat afgaan en weer terugkomen. Speel gewoon door.

Wipneus & Pim; Hoe kun je CAS beter afsluiten dan met Wipneus & Pim. Superparty en met een heel goed gevoel naar de fiets en camping.

Terug naar boven